Knock on Wood

Het valt me op, dat ik slotracetestwerk steeds vaker bij voorkeur op hout en/of op grote clubbanen verricht. Een paar rondjes om de kerk is vaak al voldoende voor het krijgen van gevoel en stof tot nadenken. Heb ik dit allemaal concreet omgezet naar aanpassingen aan de slotcar, dan is het technische en altijd uitdagende houten TwentTrack mijn favoriet voor de shake down.Ditmaal had ik - naast de koffer vol slotcars - ook de nieuwe Parma Blackhawk bij me met als doelstelling deze eens goed aan de tand te voelen. Allereerst werd de gerepareerde Parma RJ ingeplugd om de immer snelle donkerblauwe Joest Porsche rond te sturen. De rem, maar vooral de acceleratie voelde als vanouds en na een paar stints, konden (voor mijn doen) zeer snelle tijden van net boven de 5.360 worden genoteerd.Nadat de Fly Joest Porsche opnieuw was geprepareerd, mocht de Parma Blackhawk zich bewijzen. De trigger voelde direct lichter aan, bijna vergelijkbaar met de ACD Pro5. Voor het vinden van de juiste instelling agressiviteit & rem is - logischerwijs - gewenning nodig. Ik kreeg bij de Blackhawk het gevoel, dat in een ruimere bandbreedte de juiste positie was in te stellen. Anders gezegd, de nauwkeurigheid hoe de slotcar moet reageren wordt accurater. De reactietijd is ook net even wat sneller dan bij de Parma RJ en de grote remknop vind ik een pluspunt voor het geval snel een aanpassing (bijvoorbeeld tijdens een race) moet worden gedaan.Het zou natuurlijk goed zijn als al dit moois ook kon worden omgezet naar een meetbaar resultaat. Met de Blackhawk regelaar werden de Parma RJ tijden al snel geëvenaard, totdat na de tweede stint bleek dat ik een 5.294 uit de Joest Porsche had weten te persen. Dit bleek de allersnelste tijd ooit door mij op TwentTrack gereden en ook nog eens met mijn eigen slotcar.HenkG was intussen druk doende met zijn NSR Ford P68 zoveel mogelijk ronden in vijf minuten af te leggen. Met constante tijden tussen de 5.0 en 5.1 en ondanks twee deslots èn nog een inzetactie voor ondergetekende, wist Henk 52 (!) ronden te volbrengen. Verschil moet er zijn zal ik maar zeggen.De Fly Porsche 911 RSR mocht ook uit de slotracekoffer om haar progressie te laten zien. De Martini #9 is inderdaad lekker het circuit rond te sturen. De regelaar moet wel compleet anders worden ingesteld, maar nadat de bandjes van P3 naar P6 waren omgewisseld en de benodigde aandacht hadden gekregen, stond toch redelijk snel een strakke 6.0 op de klok. Voor zo'n hoge auto met de motor achter de achteras gemonteerd bepaald geen slecht resultaat. Sterker, bij deze is de 911 uit 1973 definitief genomineerd voor de volgende Classic Cup.Schreef ik in het begin van dit artikel over 'gevoel krijgen' en 'stof tot nadenken', dan is de NSR Porsche 997 GT3 RSR mijn volgende hersenkraker. De Liqui Moly 997 staat 1mm hoog afgesteld en is - na een paar rondjes op Slipstream - voorzien van in totaal vier gram lood in de neus. De NSR banden geven veel grip. In combinatie met de dikke boxermotor zorgt de overbrenging voor veel te veel vermogen op de achterwielen. Ik ben eigenlijk nooit zo'n AW fan geweest, maar ongetwijfeld zal een andere tandwielverhouding verbetering laten zien. Met de testscore 'two out of three' hoor je mij echter niet klagen !