Het oudje doet nog steeds goed mee

Ik mag me op slotracegebied (letterlijk) gelukkig prijzen deze laatste acht dagen. Na de grote beker van vorige week, viel me bij de Classic Cup in Drachten de zilveren medaille ten deel in de categorie 'Standaard Klasse' en werd uiteindelijk vierde overall.De slotcar, de Fly Porsche 917K Gulf #2, waarmee ik me tijdens mijn eerste Classic Cup deelnames ook inschreef, is in de loop der tijd flink doorontwikkeld. Toch zou de NSR Porsche uit m'n slotracekoffer voor deze Classic Cup een veiligere inzet zijn geweest. Aangezien ik eindelijk eens in dezelfde klasse als Leo wilde uitkomen en de 911 RSR Martini (nog) geen optie leek, viel de keuze op de gevleugelde babyblauwe 917K uitvoering.De baan bij SRC de Bunker lag er natuurlijk weer 'skier' bij. Dat laatste is een Twentse uitdrukking en daarmee verraad ik al dat het SRTT met drie man sterk (FerryFazzt, HenkG en ikzelf natuurlijk) uit onze regio was vertegenwoordigd.De mannen van De Bunker waren duidelijk flink in de weer geweest om maximale grip op de baan te krijgen. Die grip was zo goed, dat menig NSR rijder regelmatig last kreeg van een lekke band. Na ruim getraind te kunnen hebben - de baan was al om acht uur open - stonden alle deelnemende classic slotcar mooi geordend in het parc fermé.Zoals Leo deze Classic Cup kortgeleden ook al omschreef, het is naast het slotracen ook verworden tot een gezellig treffen tussen bloggers, dus kon het maar zo zijn dat je Marc van het fantastisch mooie Souterain in gesprek zag met JW van SlotRacingAlmere. Uitleg geven over tuning en opbouw van slotcars is JW wel toevertrouwd, maar het was zeer spijtig te constateren dat hij vreemd ging met nota bene een Ferrari.In de eerste race mocht Steffer zijn Gama Matra M630 loslaten en verscheen Roland Sijtsma met een mooie Lamborghini Miura aan de start. De AutoArt motor overleed jammergenoeg voor Ronald na 122,72 ronden, maar de slotcar blijft wel erg fraai. Willem had ook veel pech met zijn Fly Ford GT40, maar als Marshall Willem had hij alles goed in de gaten en onder controle.Bij Steffer ging het ogenschijnlijk in de eerste race best aardig, totdat de bedrading van de motor losschoot. Gelukkig voor Stef verloor hij weinig tijd en na een kleine soldeerreparatie kon de Gama weer van start. Hoewel volgens de bouwer de gewichtsverdeling verre van ideaal was, wist hij met name in de tweede race zijn blauwe oldie netjes het circuit rond te sturen en deze een enkele keer zelfs over de boarding te laten vliegen. De medaille voor Winnaar Concours d'elegance werd hem terecht uitgereikt.Een ander bijzonder aspect is te zien op onderstaande foto, want iets klopt hier niet en ik ben niet aan het photoshoppen geweest. Insiders weten natuurlijk allang waar ik op doel, want één van deze vier heren heeft niet de lengte die hier gesuggereerd wordt. Een omgekeerd leeg kratje wil voor een slotracer wel eens meerwaarde hebben om op die manier een beter overzicht over de baan te krijgen.Na vele spannende races, uitvliegers, pechgevallen, reparaties, valse starten, oplopende emoties, verkoelende drankjes, sloten koffie met koek, snelle rondetijden en rondvliegende onderdelen wordt uiteindelijk de finale gevormd door een vertegenwoordiging uit alle klassen. Sebastiaan rijdt natuurlijk op eenzame hoogte met zijn Slot It Chapparal, vader Rob is met de roze TeamSlot Alfa GTam de snelste touring slotcarracer en Leo en ondergetekende kunnen in de finale elkaar het leven zuur maken met resp. de Standaard klasse slotcars Fly Porsche 908 en Fly Porsche 917K.Met de baanvolgorde 4-1-2-3 had ik me voorgenomen de eerste twee heats in de buitenbaan lekker mijn rondjes te draaien en de rest te negeren. Helaas wees de praktijk (zoals verwacht) anders uit. In de eerste heat scheen ik bij elke crash betrokken te moeten worden en tijdens de tweede heat was ik aantoonbaar volledig zelf de zwakste schakel. Pas in de twee binnenbanen kon ik me weer beter concentreren en het ritme hervatten, zodat ik toch nog de broodnodige ronden kon afleggen.Leo lag al vanaf het begin ver voor, dus bleek - vooral na de eerste twee heats - een succesvolle inhaalrace een onhaalbare kaart. De afstand met Rob heb ik toch nog van 59 tot 17 baanstukken weten te verkleinen, maar helaas bleek dat dus niet voldoende voor een positieverbetering. Sebas reed strak en overtuigend naar de overwinning met zijn witte Chapparal, waarbij hij zelfs het totaal aantal gereden ronden van de Classic Cup in januari van dit jaar wist te overtreffen, gefeliciteerd !