Houston, we've got a problem !

Zaterdag reed ik mijn tweede SLP toernooi bij de Speedway in Reken. Max had mijn rode Jaguar opnieuw geprepareerd en dat was goed te merken. Tijdens de training lag de slotcar al als een huis op de baan.Der Wolfgang had in de laatste vier weken ook niet stil gezeten, maar dan doel ik op het onderkomen van het circuit. De grote witte muur was inmiddels voorzien van behang met een door hemzelf ontworpen decoratie. De Ferrari's en Maserati's had hij gefotoshopt op een slotracecircuit en dit levensgroot laten afdrukken. Het resultaat is indrukwekkend.De faam van Max als goede sleutelaar rijkt ook tot over de grens. De Jaguar van Christian dweilde over de baan en kwam geen bocht fatsoenlijk door. Aan Max werd door de Rennleitung gevraagd nog iets van dit niets te maken.De kwalificatie - de solorit op baan vier - ging me ditmaal zeer goed af met een lage 6.2 op de klok. Zo'n snelle ronde had ik nog niet eerder in Reken gereden en dit leverde me uiteindelijk een tweede startpositie op. Max' kwaliteiten liggen op eenzame hoogte en als laatste starter van het veld, wist hij al in de eerste ronde, let wel: dat is de ronde beginnend vanuit stilstand, de tweede positie op te eisen. De tweede ronde werd een strakke 6.0, dus was hij - zoals ook wel enigszins verwacht - de snelste van het deelnemersveld.De startposities voor de SLP Sprint lagen door de kwalificatie vast en het zou een strijd gaan worden om de tweede plaats tussen Bert, Christian en ondergetekende. De rondetijden scheelden elkaar niet veel tijdens de zes maal drie minuten race, waardoor het deslotten het verschil zou gaan maken. Christian reed erg snel, maar crashte met zijn barrel te vaak. De gehele Sprint race bleef ik in de baan tegenover twee ontsporingen van Bert.Met een overwinning van Max en een tweede plaats voor mij - het eerste podium bij SLP racen - was Nederland weer sterk vertegenwoordigd in de top.Die Rennleitung (Wolfgang) besloot voor de SLP Langstrecke wedstrijd twee maal over zes keer vijf minuten te racen. De eerste heats gingen zeer voorspoedig. Bert wist ik goed op afstand te houden en zelfs wat voorsprong op te bouwen. In de derde heat begon de rode Jaguar toch wat te piepen. Het weggedrag bleef op dat moment gelijk, dus had stoppen geen zin. In de laatste minuut werd het gepiep toch steeds heftiger en bij het aftellen van de laatste tien seconden begon de achterkant zelfs te zwabberen.De heat had ik wel overleefd maar, na bestudering van de slotcar, de keramische wiellagers van de achteras niet. Kennelijk was een kogeltje tijdens de race beschadigd geraakt, waardoor deze de gehele lager stuk liet lopen. De as kon daardoor vrij bewegen aan één zijde van de ophanging, met als resultaat dat de bok aan de andere kant ontwricht raakte. Max kon gelukkig de Jaguar voorzien van twee andere bokken en nieuwe keramische aslagers, zodat ik terug kon komen in de wedstrijd, helaas wel met een 5% penalty aan de broek.Terug in de race werd het eerst zaak weer vertrouwen op te bouwen met de rode Jaguar en het ritme zien te hervinden. De wedstrijd had namelijk nog vijfenveertig minuten te gaan en net als bij het echte endurance racen kon gedurende de wedstrijd nog genoeg gebeuren. Het was bijzonder hoe weinig vanaf dat moment gecrasht werd. De concentratie van de coureurs was tijdens de gehele wedstrijd enorm en in een uur tijd kwamen slechts een twintigtal 'terror'-momenten voor.Alles draaide dus om de snelle rondetijden èn in het slot blijven. Na zestig raceminuten bleken Bert en ik in dezelfde ronde geëindigd te zijn. Bert lag echter een halve baan voor en door mijn 5% aftrek viel ik ook nog eens terug van plaats drie naar vier. Het blijft een mechanische sport. Wederom heb ik veel geleerd tijdens deze races en het enthousiasme voor schaal 1/24 is alleen maar gegroeid. Bis zum nächsten Mal !